Książka pt. ”Diagnostyka chorób tarczycy - kompendium” pod redakcją profesora Tomasza Bednarczuka jest praktycznym zbiorem zaleceń postępowania w chorobach tarczycy (...). Podręcznik składa się z pięciu części. Zawiera praktyczne informacje dotyczące badania podmiotowego, badania przedmiotowego oraz badań laboratoryjnych i obrazowych w chorobach tarczycy. Zaburzenia czynności tego gruczołu w postaci nadczynności i niedoczynności zostały w nim przedstawione w formie porównań objawów w badaniu podmiotowym, odchyleń w badaniu przedmiotowym oraz w badaniach laboratoryjnych i obrazowych. Dużym walorem książki jest umieszczenie odchyleń u konkretnych pacjentów z obrazowaniem fotograficznym tych zmian, (...) omówienie przełomów w nadczynności i niedoczynności tarczycy ze wskazaniem międzynarodowych ustaleń dotyczących rozpoznań tych stanów, podkreślenie różnic w interpretacji testów tarczycowych w zależności od wieku, a także z uwzględnieniem ciąży i przyjmowanych leków. W tym miejscu należy podkreślić, że nie można analizować wyników badań tarczycowych w oderwaniu od wieku, ponieważ wartości tyreotropiny (TSH) powyżej górnej granicy normy u osoby młodej i osoby w wieku podeszłym mogą wskazywać na inne postępowanie terapeutyczne. Co ważne, w ocenianym podręczniku podkreślono różnice w interpretacji testów tarczycowych w ciąży. Omówiono różnice w wartościach stężeń TSH, FT4 i FT3 w zależności od trymestru ciąży, co wiąże się z leczeniem chorób tarczycy u kobiet ciężarnych. W opracowaniu wykazano również leki, których stosowanie może zaburzyć wyniki testów tarczycowych. Bardzo praktyczne są rozdziały traktujące o wartości badań immunologicznych i obrazowych w chorobach tarczycy, a także badań radioizotopowych zastosowanych zarówno w diagnostyce przedoperacyjnej zmian ogniskowych tarczycy, jak i w monitorowaniu zmian ogniskowych leczonych radiojodem oraz w leczeniu i monitorowaniu zróżnicowanych raków tarczycy. Diagnostyka chorób tarczycy - kompendium to wartościowa pozycja na endokrynologicznym rynku wydawniczym.

Dwie z głównych przyczyn błędnego odczytu EEG to brak przeszkolenia i brak doświadczenia lekarza opisującego badanie. Wiele prawidłowych wariantów grafoelementów i artefaktów może sugerować wyładowania padaczkowe. Celem „Elektroencefalografii – przypadki” jest pokazanie, na podstawie danych z codziennej praktyki, w jaki sposób powiązać zapis EEG z diagnostyką chorych ze stanami napadowymi. W „Elektroencefalografii – przypadkach. Korelacje kliniczne” omówiono 10 zagadnień, w których EEG jest przydatnym badaniem diagnostycznym. Na ponad 80 zapisach EEG, w oparciu o wywiad z pacjentem i jego stan kliniczny, autorki pokazują gdzie EEG może pomóc, ale też jak może wprowadzić w błąd przy stawianiu rozpoznania. Każdy rozdział jest zakończony podsumowaniem z wskazaniem kluczowych elementów zapisu, na które praktyk powinien zwrócić uwagę. „Elektroencefalografia – przypadki. Korelacje kliniczne” nie jest podręcznikiem EEG. To przewodnik procesu diagnostycznego, pokazujący jak wykorzystać EEG w codziennej praktyce – jak unikać błędów i pułapek interpretacyjnych. To pozycja dla każdego lekarza, który w swojej praktyce może zetknąć się z opisem EEG, pokazująca praktyczne wykorzystanie EEG.