Inspiracją do przygotowania niniejszej monografii stała się codzienna praca kliniczna z pacjentami, których objawy i przebieg choroby nie były do końca podręcznikowe. Takie przypadki stanowią zawsze wyzwanie dla zespołu terapeutycznego, motywują do poszerzania wiedzy i umożliwiają zyskanie kolejnych doświadczeń zawodowych, a niejednokrotnie także satysfakcji z rozwiązania zagadki medycznej. Psychiatria, na szczęście, coraz częściej jest postrzegana jako nauka przede wszystkim biologiczna. Wraz z coraz większą specjalizacją medycyny powoduje to, że zarówno psychiatrzy, jak i lekarze innych specjalności oczekują kooperacji w zakresie diagnostyki oraz leczenia zaburzeń łączących problematykę psychiatryczną i somatyczną. W książce przedstawiono głównie opisy chorób, które manifestowały się przede wszystkim objawami psychopatologicznymi, i pozornie to psychiatra był właściwym specjalistą mającym prowadzić ich leczenie. W praktyce jednak okazywało się, że podłoże somatogenne jest co najmniej tak samo istotne jak psychiatryczne, a czasem stanowiło ono wręcz jedyną etiologię zaburzeń psychicznych, które ustępowały całkowicie po ustabilizowaniu stanu somatycznego. Oddzielną sekcję poświęcono problematyce zaburzeń psychicznych u pacjentek w okresie ciąży i poporodowym, kiedy to poważne zaburzenia psychiczne wymagają intensywnej współpracy psychiatry i położnika. Opisy przypadków do książki przygotowali doświadczeni specjaliści medycyny somatycznej oraz psychiatrii, którzy w codziennej praktyce niejednokrotnie współpracują ze sobą w diagnostyce i leczeniu interdyscyplinarnych pacjentów.